ความรักของหนึ่งมนุษย์กับหนึ่งเงือก ที่เริ่มต้นขึ้นท่ามกลางความสูญเสีย... "หยางหมิงจู" องค์ชายสามแห่งเผ่ามัจฉาได้ขึ้นไปทำพิธีชำระมุกประจำตนบนพื้นผิวน้ำ ระหว่างนั้นพลันเกิดพายุลมกระโชกแรงจนเป็นเหตุให้สำเภาล่ม เงือกหนุ่มได้ช่วยชีวิต "หานหมิงซา" ที่กำลังจะขาดอากาศหายใจด้วยการมอบจุมพิตแรกให้ แต่อนิจจา มุกประจำตนซึ่งเป็นแหล่งพลังวิญญาณดันไหลลงคอของบุรุษผู้นั้นไป งานนี้เลยเดือดร้อนองค์ชายเงือกต้องขึ้นบกเพื่อไปตามทวงของคืน

"เหมย" ที่อกหักจากเพื่อนสนิทจึงขอหนีมาพักใจ ณ ประเทศญี่ปุ่น คราวแรกเขาก็ตั้งใจจะไปหาที่พักแถวโอซาก้าอยู่หรอก แต่ด้วยความที่เพื่อนสนิทดันติดต่อบ้านพักของคนรู้จักไว้ให้แล้ว เลยจำต้องย้ายไปพักที่ฮอกไกโดแทน เหมยคิดว่าต่อจากนี้แหละ จะได้อยู่อย่างสงบสุขสักที แต่ไหงดันมาเจอเจ้าของบ้านที่เขาต้องไปอาศัยอยู่ด้วยปั่นประสาทเอาซะได้ ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน "ญี่ปุ่น" หนุ่มกวนประสาทคนนี้ ก็ถือวิสาสะเติมคำนำหน้าให้เขาเป็น "ต้นเหมย" ซ้ำยังบอกอีกว่า "ถ้าต้นเหมยไม่ชอบที่เราเรียกแบบนี้ ก็เป็นเรื่องของต้นเหมยนะ" หลังจากนั้น ไม่ว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบอะไรในสิ่งที่อีกฝ่ายทำ เรื่องราวเหล่านั้นจะถือว่าเป็น "เรื่องของต้นเหมย" ทันที เจอเด็กดื้อแบบนี้...เหมยล่ะอยากจะดุซะให้เข็ด!

การที่โรงเรียนมัธยมเมืองหนานลำดับเจ็ดนำระบบห้องกิฟต์กลับมาใช้อีกครั้งในเทอมนี้ คงจะเป็นอุปสรรคแรกสำหรับความรักในวัยเรียนของคู่รักข้าวใหม่ปลามันอย่าง "อวี้ฝาน" กับ "เฉินจิ่งเซิน" แต่การเรียนห่างกันแค่ไม่กี่ชั้นก็ไม่นับว่าเป็นปัญหาใหญ่อะไร หากเทียบกับอุปสรรคที่มาจากคนในครอบครัวอย่าง "อวี้ข่ายหมิง" พ่อของอวี้ฝานที่ไม่เคยทำหน้าที่ได้สมกับคำว่า "พ่อ" เลยสักครั้ง และ "จี้เหลียนอี" แม่ของเฉินจิ่งเซินที่มัวแต่อ้างว่าทำทุกอย่างเพื่อลูก จนทำให้เรื่องราวที่กำลังเป็นไปอย่างสวยงามกลับตาลปัตร แล้วแบบนี้พวกเขาที่เป็นเพียงเด็กมัธยมปลายปีสาม จะสามารถข้ามผ่านอุปสรรคที่ใหญ่เกินกำปั้นนี้ไปได้หรือไม่