Showing 586–594 of 1020 results

"โก๋" เด็กชายผู้ชื่นชอบส้มเป็นชีวิตจิตใจ แต่ไม่ใช่ส้มที่ไหนก็ได้ ต้องเป็นส้มจากต้นข้างบ้านเท่านั้น เพราะส้มจากที่ไหน ๆ ก็ไม่อร่อยถูกใจเท่าที่นี่ ทั้งหอมหวาน ทั้งอร่อย ทุกอย่างที่เป็นส้มบ้านนั้น...โก๋ชอบมันทั้งหมด ยกเว้นก็แต่เจ้าของต้นส้มตัวจริง เด็กคนนั้น คนที่มีชื่อเท่ ๆ เหมือนกันกับโก๋ ทุกคนพากันเรียกเขาว่า "โก๋สอง" ตามครรลองคนชื่อเหมือน ส่วนโก๋ก็ได้ชื่อว่า "โก๋หนึ่ง" ไปโดยปริยาย แต่ก็คงเหมือนกันได้เพียงแค่ชื่อ เพราะนิสัยใจคอที่แตกต่างกันสุดขั้ว ราวกับสวรรค์ได้ส่งเทพเซียนมาลงทัณฑ์ปีศาจส้มตัวแสบ เรื่องราวของสองโก๋ที่ดำเนินไป พวกเขาต่างเติบโตทั้งร่างกายและความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจ แม้แรกเจอยังไม่ได้รัก แต่เมื่อได้เริ่มมารู้จักกันสักพัก ความรักก็เริ่มก่อตัว...
"อย่าไปเลย...เจ้าเห็ดน้อย" คำเว้าวอนของ "อานเจ๋อ" มนุษย์เพียงคนเดียวที่เจ้าเห็ดน้อย "อันเจ๋อ" รู้จักดังขึ้นก่อนที่อีกฝ่ายจะจากโลกนี้ไปอย่างสงบ การไปยังฐานทัพมนุษย์เป็นอันตรายอย่างมากต่อพวกกลายพันธุ์อย่างเขา ทว่าจะทำอย่างไรได้ ในเมื่อสปอร์ของเขาถูกคนช่วงชิงไป หากเขาอยากได้มันคืน มีเพียงต้องเสี่ยงเท่านั้น ดังนั้นการเดินทางของเขาจึงเริ่มต้นขึ้น
"หม่อมหลวงธิปก รวิโรจน์" เคยตั้งคำถามอยู่นับครั้งไม่ถ้วนว่าเหตุใดบิดาจึงต้องปิดบังใครต่อใครเรื่องของ "แก้ว" เด็กหนุ่มที่ท่านได้มอบความเมตตาอุปการะเลี้ยงดู กระทั่งวันที่ล้มป่วยและจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ ผู้เป็นพ่อได้ทิ้งคำสั่งเสียเอาไว้ พร้อมกับมอบหมายหน้าที่ที่เขาจะต้องรับผิดชอบดูแลแก้วต่อจากท่าน และคำสั่งเสียนั้นฝังรากลึกลงในจิตใจของเขาว่าต่อให้อะไรจะเกิดขึ้น...ธิปกก็จะไม่ยอมให้คำสั่งเสียที่บิดาฝากฝังเอาไว้ต้องสั่นคลอน
อยู่ดี ๆ ก็มีกระป๋องซุปหล่นใส่หัวของมิสึกิขณะกำลังเลือกของในซูเปอร์ฯ คนร้ายคือคาซึมะซึ่งเป็นรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกัน ทีแรกอีกฝ่ายก็ทำท่าเป็นห่วงดูท่าทางใจดีแท้ ๆ แต่พอลองได้คุยกันจริงเขากลับเป็นพวกปากเสีย ชอบประชดประชัน ความเห็นของพวกเขาไม่ลงรอยกันเลยสักอย่างตั้งแต่เรื่องอาหารการกินไปจนถึงเรื่องความรัก มิสึกิมั่นใจว่าตัวเขาสามารถรักคุณน้าซึ่งเป็นผู้ปกครองของเขาไปได้ตลอดชีวิต ทว่าเมื่อได้เจอกับคาซึมะผู้ยึดถือคติว่า "ความรักหมดอายุไว" เขาจะเปลี่ยนไปอย่างไร? เรื่องราวของความรักสุดอร่อย?
"ดอกไอริส"...สื่อถึงการแอบรัก หลายคนมักใช้มันเพื่อให้คนที่ต้องการ...ได้รับรู้ความนัยจากหัวใจ "รวิน" รู้สึกกับ "บูรพาพัฒน์" มากกว่าเพื่อนของพี่ชายมาโดยตลอด แต่เขาทำได้เพียงแอบรักอยู่ในที่ของตัวเอง ไม่ปริปากเปิดเผยออกไป ด้วยกลัวว่าความสัมพันธ์ระหว่างตนเอง พี่ชาย และอีกฝ่ายจะมีปัญหา จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์บางอย่าง ทำให้สถานะห่างเหินค่อย ๆ ขยับมาชิดใกล้ สำหรับรวินแล้ว นี่ราวกับภาพฝันที่เขาอยากไขว่คว้า...แต่ไม่เคยกล้าสักที!
อัลฟ่าหนุ่มอย่าง "ราชันย์" เพิ่งรู้ว่าชนเผ่าเงือกมีอยู่จริง เพราะเขาได้รับการช่วยเหลือจาก "มะลิ" เงือกหนุ่มปริศนา ชายหนุ่มจึงพยายามทำทุกอย่าง เพื่อให้เจอเงือกตนนั้นอีกครั้ง แล้วพรหมลิขิตแห่งโชคชะตา ก็ทำให้ทั้งคู่ได้มาพบกัน เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร ติดตามพร้อมกันได้แล้วในเล่ม!
ตั้งแต่ได้ข้อมูลเพียงน้อยนิดเกี่ยวกับแม่ที่หายสาบสูญไป "โคยามะ โอมิ" ก็ฝันถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองเคยพบเจอตั้งแต่สมัยเด็กทุกคืน พอลืมตาตื่นพร้อมความหวาดกลัวต่อฝันร้ายในอดีตและพบว่ามี "ฮิเดชิมะ จิเอ" อยู่ข้าง ๆ เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกและตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะเผชิญหน้ากับเรื่องของแม่ ในขณะเดียวกัน "ไอน์ เอเยนต์" ที่จิเอทำสัญญาด้วยก็โพล่งใส่โอมิว่า "ฉันขอจิเอเถอะนะ" โอมิทั้งตกใจทั้งโกรธ แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป…!?
"หลีหวา" ซึ่งมีเรือนกายเล็กจ้อย แต่งกายเรียบง่าย เป็นนายบำเรอที่ธรรมดาที่สุดในหอฉินยวน แต่เพียงแค่ถูกลากไปชมการโยนลูกหนังผ้าปักเลือกคู่อย่างกะทันหัน เขากลับต้องกลายเป็น "สามีปลอม ๆ" ของ "เสี่ยวจั๋วจื่อ" ยิ่งไปกว่านั้นยังค้นพบว่าคู่หมั้นคู่หมายที่ตนไม่เคยเห็นหน้าค่าตาและรอให้มาหาผู้นั้นก็คือเสี่ยวจั๋วจื่อ เขาถึงขนาดไม่สนในคำมั่นสัญญาที่ว่า "ละครหลอก ๆ ไม่ถือเป็นจริงเป็นจัง" แอบหลงชอบเสี่ยวจั๋วจื่อเข้าจริง...แต่เสี่ยวจั๋วจื่อกลับพูดว่าพวกเราเป็นได้แค่สหายกัน ซ้ำยังบอกว่าจะแต่งคู่หมั้นที่มารดาเลือกเอาไว้เป็นภรรยา ดังนั้นเมื่อคำนึงถึงพื้นเพอันโสมมและร่างกายอันพิลึกพิลั่นของตน หลีหวาจึงมีแต่ต้องถอนหมั้นเท่านั้น จะทำร้ายเสี่ยวจั๋วจื่อมิได้เป็นอันขาด...
การดูถูกหยามเหยียดจากญาติพี่น้อง เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของผู้คน ความต่ำต้อยด้อยค่าตลอดชีวิตที่ผ่านมา และความรักที่มิอาจช่วงชิงมาครองได้ ดูแล้วเหมือนเจ็บปวดทรมาน แต่เพราะหลีหวาไม่เคยคาดหวังสิ่งใดแต่แรกอยู่แล้ว เขาจึงไม่เคยผิดหวัง ต่อให้เป็นได้เพียงตัวหมากที่ถูกหลอกใช้ ขอแค่ "เสี่ยวจั๋วจื่อ" มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขตลอดไป เท่านี้ก็ดีมากแล้ว...