ปรมาจารย์อี๋หลิง..."เว่ยอู๋เซี่ยน" สิ้นชีพ ณ เนินป่าช้า ว่ากันว่ากายแหลกเหลว ไร้ร่างให้ดินกลบฝัง แต่ด้วยพฤติกรรมเลวทรามต่ำช้าที่ระบือไกล ผู้คนจึงพากันยินดีที่เขามอดม้วย และไม่ว่าใครก็คงคาดไม่ถึงว่า เวลาผ่านไปสิบกว่าปี จะมีใครบางคนใช้อาคมต้องห้าม ยอมอุทิศร่างให้เขาฟื้นคืน!

"อิเคโนอุเอะ คาซึกิ" ถูก "วาคามิยะ โคสุเกะ" ที่เป็นเพื่อนร่วมงานสารภาพรัก คาซึกิคล้อยตามความจริงจังและความหล่อเหลาอันไร้ที่ติของเขา จึงได้คบกับผู้ชายเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดมา คาซึกิเตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องเป็นฝ่ายรับ แต่โคสุเกะผู้เป็นสุภาพบุรุษกลับดูพอใจกับการสัมผัสเพียงผิวเผินเท่านั้น ทว่าคาซึกิไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายอดทนทำเป็นเท่แทบตาย...ในเวลานั้นเองโคสุเกะก็ต้องย้ายไปทำงานที่โกเบ เพราะการโยกย้ายตำแหน่งพนักงาน ด้วยความเหงาที่ต้องแยกจากกัน ในที่สุดความรักที่มากไปของโคสุเกะจึงดูท่าจะเริ่มคลั่งแล้ว!?

ความรักของ "กู้เลี่ย" เหมือนแหฟ้าตาข่ายดิน ซึ่งถักทอด้วยด้ายแดงจำนวนนับไม่ถ้วน ทำให้ "ตี๋ฉีเหย่" รู้สึกเหมือนกำลังหลอมละลาย เขายินดีโอบรับความรักเร่าร้อนที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงนี้ไว้อย่างหวงแหน...