ด้วยความที่เป็นน้องคนสุดท้อง ผมเลยถูกมองว่ายังเป็นเด็กอยู่เสมอ เมื่อเรียนจบมัธยมแล้วอยากทำตามความฝันเลยแทนที่จะเรียนต่อมหา’ลัย คนในครอบครัวจึงไม่มีใครเห็นด้วยกับความคิดนี้เลยสักคน ผมจึงต้องทำให้พวกเขารู้... ว่าผมโตพอที่จะรับผิดชอบอะไร ๆ เองได้แล้วซักที! แพลน (หนี) ไปเที่ยวญี่ปุ่นสองอาทิตย์โดยไม่บอกใคร (ยกเว้นเพื่อนสนิท) จึงเกิดขึ้น แต่มันก็เกือบจะพังไม่เป็นท่าเมื่อผมดันลืมจองที่พัก แถมช่วงเทศกาลแบบนี้มันก็มีแต่เต็ม! เต็ม!! และเต็ม!!! ทว่าโชคยังดีที่ได้เพื่อนของพี่ชายซึ่งเรียนอยู่ที่ญี่ปุ่นให้ความเมตตา ผมเลยได้มาอาศัยห้องของเขาเป็นที่พักพิงชั่วคราวอย่างสบายใจ จากที่ตั้งใจจะเที่ยวคนเดียวเลยมี "พี่ปุ่น" มาเป็นทั้งเพื่อนและไกด์ที่ทำให้การเดินทางท่ามกลางอากาศหนาวไม่เงียบเหงา และผมก็ไม่เคยคาดคิดเลยว่าการออกมาเผชิญโลกกว้างครั้งนี้จะทำให้ความทรงจำครั้งเก่าที่ผมหลงลืมไปกลับคืนมา ทั้งยังนำพาคนสำคัญในอดีตมาเติมไออุ่นให้ชีวิตผมอีกครั้ง