การมีชีวิตอยู่ของ "ไนฟ์" เป็นสิ่งที่ทรมานใจพอ ๆ กับรูปร่างและใบหน้าของเขา สิ่งเดียวที่งดงามในชีวิตเขาก็คือ "พี่สาว" เมื่อ "เกว็นนี่" จำเป็นต้องปฏิเสธชายที่มาเกี้ยวพาเพราะนางกลัวที่จะทิ้งน้องชายไว้เพียงลำพังในหมู่บ้านอันเหี้ยมโหดนี้ ไนฟ์ก็ไขว่คว้าหาทุกวิถีทางที่จะทำให้นางมีความสุข

ฉัน "ดอกรัก" ที่ก็เป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ออกจะทะลึ่งตึงตังและคอยแต่จะจินตนาการฉากบรรเจิดอยู่ในหัวตลอดเวลา และฉันที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ที่หลงใหลผู้ชายงานดีมีซิกซ์แพ็กส์เหมือนสาว ๆ ทั่วไปกลับประทับใจพี่สาวคนหนึ่ง "พี่แพม" เป็นสาวสวยโดดเด่น ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่จ้องมาที่ฉันนั้นราวกับมีมนตร์สะกดตรึงหัวใจของฉันไว้ให้หยุดอยู่ที่เธอเสมอ เมื่อรวมกับกลิ่นน้ำหอมประจำตัว กลิ่นวานิลลาอ่อน ๆ ที่ลอยตามลมเสมอเมื่อเธอปรากฏตัวก็ยิ่งทำให้ฉันคลั่งไคล้ ทุกอย่างที่รวมกันเป็นพี่แพมนั้น สำหรับฉันแล้วจะเรียกว่าความรัก... ได้หรือเปล่านะ แต่เรื่องทุกอย่างมันคงจะดีกว่านี้ ถ้าพี่แพมไม่ใช่แฟนของพี่กวี พี่ชายของฉัน และพี่แพมก็เอ็นดูฉันเหมือนน้องสาวแท้ ๆ แล้วเมื่อฉันแสดงความรู้สึกของตัวเองออกไปฉันก็เริ่มรู้แล้วว่าตัวเองอาจจะคิดผิด ฉันไม่ควรมีความรู้สึกแบบนั้น ไม่มีน้องสาวที่ไหนคิดกับพี่สาวอย่างนี้ ...

เมื่อ "อาชิฮาระ ยูกิ" อายุได้เจ็ดปี มีคนพบเขาที่คาสิโนในลาสเวกัสและเก็บเขาไปเลี้ยง คนผู้นั้นก็คือชาวสิงคโปร์ที่เป็นชาวจีนโพ้นทะเลชื่อลิ่งฮุย ลิ่งฮุยฝึกรูเล็ตต์ให้ยูกิอย่างถี่ถ้วนจนกระทั่งยูกิมีทักษะดีเยี่ยม ทว่าในทางตรงกันข้ามกับผู้ปกครองที่เลี้ยงดูเขามาอย่างเข้มงวด น้องชายต่างมารดาของลิ่งฮุยที่ชื่อโทโดได้ตั้งชื่อให้เขาว่า ยูกิ และทำท่าจะประคบประหงมยูกิอย่างปราศจากเงื่อนไข ทำเอายูกิรู้สึกรำคาญใจเหลือประมาณ ปัจจุบันยูกิทำงานที่คาสิโนของรัฐในโตเกียว ส่วนโทโดมีตำแหน่งเป็นประธานบริษัท แต่ไม่ว่ายูกิจะมีท่าทีเย็นชาเพียงใด ทัศนคติของโทโดก็ยังเหมือนเดิม...?