"เหมย" ที่อกหักจากเพื่อนสนิทจึงขอหนีมาพักใจ ณ ประเทศญี่ปุ่น คราวแรกเขาก็ตั้งใจจะไปหาที่พักแถวโอซาก้าอยู่หรอก แต่ด้วยความที่เพื่อนสนิทดันติดต่อบ้านพักของคนรู้จักไว้ให้แล้ว เลยจำต้องย้ายไปพักที่ฮอกไกโดแทน เหมยคิดว่าต่อจากนี้แหละ จะได้อยู่อย่างสงบสุขสักที แต่ไหงดันมาเจอเจ้าของบ้านที่เขาต้องไปอาศัยอยู่ด้วยปั่นประสาทเอาซะได้ ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน "ญี่ปุ่น" หนุ่มกวนประสาทคนนี้ ก็ถือวิสาสะเติมคำนำหน้าให้เขาเป็น "ต้นเหมย" ซ้ำยังบอกอีกว่า "ถ้าต้นเหมยไม่ชอบที่เราเรียกแบบนี้ ก็เป็นเรื่องของต้นเหมยนะ" หลังจากนั้น ไม่ว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบอะไรในสิ่งที่อีกฝ่ายทำ เรื่องราวเหล่านั้นจะถือว่าเป็น "เรื่องของต้นเหมย" ทันที เจอเด็กดื้อแบบนี้...เหมยล่ะอยากจะดุซะให้เข็ด!

คนอย่าง "อวี้ฝาน" ไม่เคยกลัวอะไรในชีวิตอยู่แล้ว ต่อให้โดนพวกหมาหมู่ดักตี เขาก็จัดการพวกมันจนเข็ดหลาบได้ ไม่ว่าจะมาสายหรือไม่ตั้งใจเรียนยังไง ครูก็ไม่เคยลงโทษเขาจริง ๆ จัง ๆ เลยสักหน แต่สิ่งที่คนทั่วไปไม่ค่อยจะรู้ก็คือคนอย่างเขานั้นไม่เคยหาเรื่องใครก่อน เขาก็แค่อยากใช้ชีวิตในแบบที่อยากใช้ เป็นในสิ่งที่เขาอยากเป็นก็เท่านั้น ทว่าจู่ ๆ ความสงบ (ที่ดูไม่ค่อยสงบ) ในชีวิตเขาก็มีอันต้องหมดลง เมื่อเด็กท็อปของสายชั้นอย่าง "เฉินจิ่งเซิน" ย้ายมาอยู่ห้องเดียวกัน แถมคนเย็นชาสมองกลับคนนี้ยังชอบเข้ามาวอแวเขาไม่เลิก ถึงขั้นมาสารภาพรักหลังเลิกเรียนตอนที่ไม่มีคนอื่นอยู่ นี่คือวิธีการท้าทายแบบใหม่ของพวกเด็กเก่งหรือไง!