"พี่เจตคะ มิ้นฝากบราวนีไปให้พี่คิงด้วยนะคะ" นี่คือชีวิตประจำวันของผม "เจต" ไลน์แมน (ผมเรียกตัวเอง) ผู้มีหน้าที่รับฝากของไปส่งให้พี่น้องผองเพื่อนสุดเพอร์เฟกต์ของผม เพราะผมบังเอิ๊ญเกิดมาเป็น "ลูกคนกลาง" ที่กลางทั้งหน้าตาและความสามารถ กลางจนกลายเป็นสะพานให้คนอื่นข้ามไปอย่างไม่ไยดี คราวนี้ก็เช่นกัน เมื่อ "ไม้" เด็กฝึกงานในคอนโทรลของผม ที่ผมเห็นเขามองเพื่อนผมไม่ละสายตาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาฝึกงาน "น้องชอบเพื่อนพี่สินะ พี่รู้! พี่เห็น!" และน้องคนนี้เหมือนจะอยู่เป็น เห็นผมเป็นเพื่อนสนิทของคนที่หมายปองก็เข้ามาทรีตยกใหญ่ ไม่ว่าจะซื้อของที่ชอบมาฝาก อยู่ช่วยงานในวันที่ผมต้องทำโอที หรือแม้กระทั่งอาสาไปรับไปส่งที่คอนโดทุกวัน เฮ้ย! ทรีตคนกลางอย่างพี่ดีขนาดนี้ แล้วจะไม่ช่วยได้ยังไง ไว้พี่เจตคนนี้จะช่วยพูดเชียร์น้องให้เพื่อนพี่ฟังเอง!

"ผมขอเสียมารยาทเตือนนะ สองวิญญาณอยู่ในร่างเดียวกัน ปล่อยทิ้งไว้นานไปจะลำบากนะครับ"

"เสิ่นเยี่ยนเป่ย" ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากโดนพ่อใช้แท่นเขี่ยบุหรี่ฟาด ก็พบว่าตนทะลุมิติมายังยุคสมัยโบราณ โลกนี้นอกจากชายหญิง ยังมี "ซวงเอ๋อร์" ซึ่งบริเวณหว่างคิ้วมีปานครรภ์สามารถคลอดลูกได้ อีกทั้งยังมีร่างกายบอบบาง ทว่า "ภรรยาของเสิ่นเยี่ยนหรือก็คือเขาในยามนี้เป็นซวงเอ๋อร์หุ่นล่ำ" ปานครรภ์ซีดจาง ร่างกายกำยำนั่นตรงสเปกของเขาอย่างที่สุด ทว่าการใช้ชีวิตแร้นแค้นในยุคโบราณก็ไม่ได้ง่ายดายนัก มิหนำซ้ำภรรยาหุ่นล่ำของเขายังความจำเสื่อมไม่ทราบพื้นเพ ตัวตนอันแท้จริง!