ในความสำเร็จของมหาบุรุษ มักมีสตรีอยู่เบื้องหลังเสมอ กับความรู้ซึ่งเป็นเหมือนภาพจางๆ ที่ว่าพระนางพิมพาเป็นพระมเหสีของเจ้าชายสิทธัตถะ เป็นพระราชมารดาของพระราหุล ก่อนที่จะลับหายไปจากความสนใจของชาวพุทธโดยทั่วไปนั้น แท้จริงแล้วบทบาทหน้าที่ของพระนางพิมพานั้นสำคัญยิ่งในฐานะที่มีส่วนหนุนเนื่องอย่างสำคัญต่อเจ้าชายสิทธัตถะให้ได้บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณด้วยการเสียสละอย่างอยากที่จะหาใครในโลกได้เสมอเหมือน และเสียสละมาตลอดในทุกชาติ ทุกภพนับเนื่องถึงสื่อสงไขย แสนมหากัป เรื่องราวแห่งความผูกผันของพระนางนับแต่อดีตชาติกับสุเมธฤาษีครั้งสมัยพระทีปังกรพระพุทธเจ้าอันเป็นจุดเริ่มต้น ก่อนที่จะเคียงคู่กันมาอีกนับชาติภพไม่ถ้วน จนถึงการครองชีวิตหลังจากเจ้าชายสิทธัตถะออกผนวชนั้น นับว่าเป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การรับรู้เป็นที่สุด

แม้พุทธประวัติของพระพุทธเจ้าในทุกพระองค์จะมีบางส่วนที่คล้ายกัน แต่ก็ยังมีความแตกต่างในรายละเอียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพุทธประวัติของพระทีปังกรพระพุทธเจ้านั้น เป็นสิ่งที่เราต้องให้ความสำคัญเป็นพิเศษ เพราะมีส่วนที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราเมื่อครั้งที่เสวยพระชาติเป็นสุเมธดาบส