หนังสือ คุณคนเดียวกัน

เมื่อพูดถึง “ภาคิน” วิศวะปีสอง ผมมั่นใจว่าคนทั้งคณะต้องคิดถึงหมอนั่นมากกว่า ชื่อโหลไม่ใช่เรื่องผิดหรอก ถ้ามันไม่ทำให้ชีวิตผมซวยต้องเจ็บตัวแทนไอ้หน้าหล่ออยู่บ่อย ๆ เพราะดันมีทั้งชื่อเล่นและชื่อจริงเหมือนกัน ความจริงผมควรเกลียดอีกฝ่าย แต่กลับตกปากรับคำว่าจะไปทำงานบ้านให้มัน ก็งานสบาย รายได้ดี ใครจะไม่เอา แต่ผมรู้สึกไปเองหรือเปล่า ว่าไอ้คินมันมีมุมอบอุ่นน่าคบ โดยเฉพาะตอนที่ได้ใกล้ชิดกัน เหมือนหัวใจเราเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน…