ดาวในน้ำ

ฉากหน้า ใครต่อใครอาจเห็นว่า “เมืองน่าน” ถูกรายล้อมด้วยผู้คนมากมาย คนตัวเล็กเป็นจุดศูนย์กลางความสนใจอยู่เสมอ ทว่าตัวตนที่แท้จริงของเขา…เหงาเกินกว่าใครจะคาดคิดและยิ่งเหงากว่าเดิม เมื่อ “เหนือนคินทร์” คนนั้นจากไป เหนือนคินทร์คนที่เขาเกลียดแสนเกลียด และขอให้อย่ากลับมาอีก เป็นเพราะหัวใจของเขารู้จักแต่ความเกลียดมาตลอดรึเปล่านะ พอคนที่เกลียดคนนั้นห่างหายไปจากชีวิต เขาถึงได้รู้สึกเหงาขนาดนี้ แล้วเป็นไปได้รึเปล่า…ที่ความเหงาจนแทบทนไม่ไหวที่เขาเผชิญอยู่ จะเปลี่ยนให้ความเกลียดคนคนนั้นค่อยๆ จางลง…จนมันกลายเป็นอีกความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ตราตรึง และประทับแน่นอยู่ในใจได้ไม่ต่างจากความเกลียดเลย…